Ozz slaapt tussen papa en mij in.
Omdat ik gekozen heb voor borstvoeding, was het een vrij logisch gevolg dat hij ‘snachts tussen ons in sliep. In eerste instantie wel zo gemakkelijk, wanneer ik enkel mijn borst hoefde te ontbloten. Het eerste jaar op de dekens, in zijn eigen slaapzak en later gewoon bij papa en mama onder de dekens.
We zijn er ingegroeid, heel geleidelijk werden mijn angsten vervangen voor een intens gevoel van veiligheid. Wanneer ik midden in de nacht wakker schrok, hoefde ik maar naast mij te voelen om te weten dat alles goed is. En die nachtvoedingen werden vanzelf steeds minder.
Nadeel van samen slapen is dat Ozz absoluut niet alleen slaapt.
Zijn middagdutje gebeurd in onze woonkamer, tegen mama aan op de bank. En wanneer hij eenmaal slaapt mag ik wel de bank verlaten, maar zodra ik de kamer verlaat schrikt hij wakker. Ozz is het gewend dat zijn vader en ik altijd binnen handbereik zijn. En hoewel we overdag best naar een andere kamer mogen (papa in ieder geval wel), mag dat niet wanneer hij slaapt.
Overbodig ledikantje.
We hebben 6 maanden na zijn geboorte een nieuw ledikantje voor hem gekocht, omdat onze eerste uit elkaar was getrokken door meneer. En ergens koesterden wij de hoop dat hij alsnog in zijn eigen bed zou leren slapen. Al was het bij ons in de kamer. Maar na een kleine twee weken proberen, gaven wij de strijd op. Menson en ik vinden het niet nodig dat Ozz tot hysterisch toe krijst. Zeker niet wanneer wij in hetzelfde huis aanwezig zijn.
Ozz moet weten dat wij ten alle tijden klaar staan om zijn verdriet te troosten.
Ook wanneer dit verdriet voor ons onbegrijpelijk is.
Nu Ozz de 2 jaar is gepasseerd ligt hij nog steeds iedere nacht tussen ons in.
En iedere avond valt hij in slaap op de bank. Dat laatste gebeurd echter steeds minder regelmatig. Het zal ongetwijfeld samenhangen met zijn late middagdutjes. Maar ergens denk ik ook dat hij inmiddels zo gewend is aan het ‘samen slapen’, dat hij ook van mening is dat we samen naar bed toe moeten gaan. Want wanneer Ozz zichzelf wakker weet te houden tot wij gaan slapen, valt hij als een blok in slaap zodra we naar bed gaan.
Je zou dus denken dat hij wel moe is, maar niet toegeeft omdat papa en mama nog wakker zijn.
Tijd voor een nieuw fase dus.
We willen hem graag voorbereiden op zijn eigen bed en zijn eigen kamer.
Inmiddels hebben Menson en ik bedacht dat het misschien een idee zou zijn wanneer één van ons in de avond met Ozz op bed gaat liggen. Wachten tot hij slaapt en dan weer terug de ‘grote mensen wereld’ instappen.
Je zou denken dat het moet lukken, zeker omdat hij in ons bed ligt en er verder weinig veranderd.
Maar ik ben zo enorm bang voor een hysterisch krijsend mannetje, omdat we hem ‘alleen’ laten.
Jullie voelen het misschien al wel aankomen, ik heb een vraag.
Lieve ‘samen slapende’ papa’s en mama’s,
Hoe zou ik dit kunnen aanpakken?
Mama Krieltje 