Eigenlijk wilde ik hier geen blog over schrijven.
Mede omdat er al veel media aandacht is voor de dood van Tim Ribberink.
Maar soms heb je het gevoel dat je ergens iets mee moet doen.
En ook ik wil hier iets over te zeggen.
De reden dat Tim besloot uit het leven te stappen is duidelijk.
Tim werd gepest, getreiterd, geterroriseerd.
En hij sprak hier niet over.
Niet met zijn ouders.
Niet met zijn vrienden.
Niet met zijn kennissen.
Alsof hij geloofde wat er gezegd werd.
Tegen hem.
Over hem.
Namens hem.
Nu ik al 2 dagen zijn foto voorbij zie komen. Op Twitter, Facebook en de televisie. Kan ik niet anders dan mij afvragen waarom.
Niet:
“Waarom werd jij getreiterd?”
Maar:
“Waarom geloofde jij deze etterbakken?”
Daar is het mis gegaan.
Denk ik.
Als iets veel van een mens vraagt is het wel geloven in anderen.
In de Bijbel, in de geneeskrachtige werking van Reiki.
Ieder geloof vraagt een zeker vertrouwen, een diepere kracht in een mens die hen zegt dat wat zij denken en horen ook waarheid is.
Wanneer je niet geloofd in iets, dan weet je dat de waarheid een ander Goed is waar je voor mag strijden.
Wanneer je iemand niet vertrouwd, kun je die input van die mensen naast je neerleggen en bespreken met mensen die je wel vertrouwd.
Pesten neemt dit vertrouwen weg.
Doordat iemand jou veroordeeld, leer je geloven dat jouw bestaan anderen irriteert.
Je breekt iemand, met kwetsende woorden.
Maakt letterlijk de ziel van een mens kapot.
Omdat je hen het vertrouwen en geloof in henzelf wegneemt.
Tim, ik hoop dat de rouwadvertentie die jouw ouders voor jou hebben geplaatst mensen eindelijk (blijvend) wakker schud. En ik beloof je hierbij plechtig, dat ik de onmacht die jij moet hebben ervaren, bespreekbaar houdt.
Ik zal mijn best doen mijn kinderen bij te brengen dat pesten meer is dan een onschuldig kinderspel.
Het spijt mij dat de mensen die jouw levenslust hebben weggenomen, niet inzagen wat zij jou hebben aangedaan.
Ik kende jou niet, maar jouw daad verteld mij wat voor sterke persoonlijkheid jij bent geweest.
Het is zonde dat wat jij geloofde, leugens waren.
Rust Zacht. 
Mama Krieltje 