Ik kan niet vaak genoeg schrijven over Ozz.
Gelukkig maar dat dit blog Mama Krieltje heet en dat het ook te verwachten valt.
Vandaag wil ik het hebben over een opmerkelijke ontdekking over Ozz.
Maar meer nog, over wat deze ontdekking met mij deed.
De gelijkenis tussen Ozz en zijn ouders als kind.
Karakter ontwikkeling:
Wanneer ik schrijf over de ontwikkeling van Ozz, heb ik enkel de verhalen over mijzelf als vergelijking. Vanzelfsprekend krijgt iedere eigenschap een vergelijking met mijzelf als kind. Ook mijn ouders en familie zien de gelijkenis tussen Ozz en mij. Wat regelmatig ter sprake komt wanneer we onder het genot van een bak koffie Ozz aan het observeren zijn. Zowel karaktereigenschappen als bepaalde blikken, de vergelijking met zijn moeder is snel gemaakt.
Menson heeft bijna geen contact met de mensen die mij meer zouden kunnen vertellen over hem als kind. Enkel zijn moeder, maar ook zij weet niet alles. Ik ken de verhalen niet van volwassenen die hem hebben zien opgroeien. Enkel zijn herinneringen. En die herinneringen zijn niet van zijn eigen gedrag.
Uiterlijk:
Waar de gemiddelde vrouw tijdens de zwangerschap baby foto’s van zichzelf en haar man bekijkt, bleef het hier bij mijn baby foto’s. Er zijn helaas weinig foto’s van mijn vriend als klein mannetje. De uiterlijke gelijkenis tussen mijn vriend en onze zoon zie ik bij bepaalde blikken van Ozz. En net na zijn geboorte grapte de verloskundige dat de vader geen onbekende was.
Ik heb alleen geen foto’s waar ik hem als baby kan vergelijken met Ozz.
De afgelopen twee jaar werd Ozz vaak met mij vergeleken.
Best pijnlijk voor mijn vriend, omdat er niemand achter hem staat die mij verteld dat hij ook zo was als kind. En wanneer onze oude buurvrouw dan spontaan zei dat Ozz zoveel op Menson leek, dan werd ik meteen weggewuifd door mijn vriend. Menson zegt altijd dat een kind een eigen mens is, dat je geen gelijkenis moet zoeken.
Egoïstisch genoeg sta ik er eigenlijk zelden bij stil waarom hij weigert de gelijkenis te erkennen.
Tot vanmorgen.
Vanmorgen liet mijn vriend op Facebook een oude foto zien die zijn tante had geplaatst.
Op de foto zag ik 3 kleine meisjes en een mini mannetje. Meteen werd ik overrompeld door de gelijkenis tussen Ozz en zijn vader. Want dat kleine mannetje op de foto was Menson, maar het had ook Ozz kunnen zijn. Niet alleen was het gezichtje hetzelfde, maar de blik in zijn ogen deed mij echt nadenken. Ozz mag dan misschien mijn kleur ogen dragen, de (eigen)wijze en voornamelijk ondeugende blik heeft hij van zijn vader. En die appelwangen, die kan hij van ons beide hebben.
Vanavond hebben mijn mannen samen het avondeten verzorgd.
Ik zat in de woonkamer te luisteren hoe zij samen in de keuken bezig waren. Er werd gekibbeld, gelachen en gebrabbeld. Ik kan daar zo intens van genieten.
Uiteindelijk kwamen ze beide de woonkamer ingelopen met een bord. Alle twee in hun hemdje (papa blouse uit, Ozz ook). Helemaal trots met het avondeten dat zij saampjes verzorgd hadden.
Ik keek naar mijn beide mannen en ze staarden mij beide ondeugend grijnzend aan.
Lachend realiseer ik mij dat ik al die tijd ongelijk had.
Qua uiterlijk heeft Ozz, behalve de kleur van zijn ogen, helemaal niets van mij.
Mama Krieltje 