Volgens mij loop ik tegen een nieuw dillema aan.
Eerder was ik vaak te ongeïnspireerd, ongemotiveerd en brak mij gebrek aan doorzettingsvermogen me snel op. Maar sinds enkele weken wil ik teveel en is mijn enige gebrek, het gebrek aan tijd. Immers is moeder zijn al een dagtaak, waarnaast ik mijn huishouden probeer bij te houden. Laat staan dat ik ook nog hobby’s erbij kan doen, die tijd, aandacht, liefde en energie kosten.
Tot enkele maanden geleden nam ik de dingen niet zo serieus.
Ik begon aan haken en bloggen met een soort einddoel in gedachten. Zo zou ik een granny square deken gaan haken en mijn blog zou ervoor zorgen dat ik positiever naar de dingen leerde kijken. Inmiddels is mijn deken nog niet af en mijn blog is als een soort baby voor mij. Sinds ik mails mag ontvangen van Disney zie ik in dat schrijven meer voor mij betekend, dan enkel een manier van mijn hoofd legen. Ik heb een domeinnaam gekocht en ben aan het researchen of het haalbaar zou zijn om een eigen hostingpakket erbij te kopen. Eigenlijk heb ik geen einddoel meer in gedachten voor mijn virtuele baby. Maar een droom dat zij mag uitgroeien tot een groter kindje.
Ook ben ik, geïnspireerd door andere bloggers, sinds kort op
Pinterest te vinden. Een nieuwe verslaving is geboren, een irritante ook. Want nu wil ik nog meer haken dan enkel een granny square deken. En dus kocht vriendjelief gisteren een nieuwe haaknaald voor mij en ben ik momenteel aan het worstelen met die wens.
Tegenwoordig zit ik zelden stil, dom voor mij uit te staren.
Ik ben continu bezig. Met mijn kleine man, mijn blog, mijn huishouden of met dromen op Pinterest. Aan inspiratie geen gebrek, evenals aan motivatie. Voor het eerst ben ik positief over de toekomstige peuterspeelzaal avonturen van mijn kleine man, omdat die enkele uurtjes dan zonder zorgen aan mijn huishouden besteed kunnen worden. Zodat ik de rest van de tijd met hem kan doorbrengen.
En als mijn kleine man dan slaapt of zichzelf heel even vermaakt, dan haak ik, schrijf ik en surf ik rond in de wondere wereld van het internet.
Het werkt als een soort cirkel, waar ik mijn weg langzaam in vind.
Ik vind het gewoon leuk om bezig te zijn. Want alles wat ik momenteel aanraak, komt langzaam tot leven en groeit uit tot iets fijns. En zelfs als iets mislukt, durf ik opnieuw te beginnen.
Kijk maar eens mee naar mijn nieuwste project.
Hier ben ik al 4 keer aan begonnen. En zie het nu toch eens groeien…
Wat het wordt?
Verrassing!
Mama Krieltje 